‘Kattenvrouwtje’

De band tussen mens en (huis)dier is volgens mij een hele belangrijke. 
Meer dan ooit in deze tijd waarin technologie snel gaat en social media in feite een a sociale werking heeft.
Mensen raken mede door veelvuldig mobiel telefoongebruik uit verbinding met hun eigen lijf, met hun omgeving. 
Zijn vooral bezig met het hoofd en woorden.
Het hoofd probeert met woorden dingen te begrijpen, te labelen en iets te (be)oordelen.
De papier maché benadrukt in dit werk het ratelende en drukke hoofd door in dat gedeelte papier met tekst te gebruiken.

Een (huis)dier simpelweg ‘is’ en laat ons daar iets belangrijks zien.
Mijn katten laten mij de kunst van leven in het nu zien en voelen. 
Gewoon zijn, zonder afleiding, zonder haast. Werkelijk aanwezig zijn.
Ze zijn niet boos om iets wat vorige week is gebeurd. Ze hebben onvoorwaardelijk lief.
Ik voel een natuurlijke manier van verbinding met hen omdat we samen geen taal van woorden hebben.
We voelen elkaar aan, ze brengen me weer een stukje dichter bij mijn gevoel, mijn lijf, in plaats van dat pratende hoofd.
Katten voelen haarfijn aan wanneer je portie troost kunt gebruiken maar laten ook duidelijk merken wanneer zij graag wat aandacht willen. Ze brengen luchtigheid en vrolijkheid door gekke fratsen uit te halen.

Ik besef mij dat ik mijn katten heel dankbaar ben en daarom maakte ik dit portretje van een ‘kattenvrouwtje’ als ode aan de band en liefde tussen mens en (huis)dier.

Stefanie Rijs
Wormer

Mixed media: papier maché, gouache, waterverf, wolvilt, gedroogde bloemen en handgeschept papier.

Afmeting houten lijst: 10,5 X 14,5 cm

PS: onze katten heten Moona & Alfie, ze zijn zusjes van bijna vier jaar oud.
Toen we in Amsterdam woonden was er geen ruimte voor eigen katten.
Maar vijf jaar geleden verhuisden we met ons gezin naar Wormer met een fijne tuin en ruimte. En ging een lang gekoesterde kattenwens van mijn kinderen en mij in vervulling.
Waar mijn man helemaal geen katten wilde is hij compleet omgeslagen. Hij is gek op ‘zijn meiden’!