Met dit gedicht heb ik beoogd de balans op te maken tussen mijn verleden, het heden en mijn toekomst.
Covid en de daarbij horende lockdowns heeft voor veel jongeren een grote tol geeist, zo ook voor mij. In dit gedicht heb ik mijn gevoel van realiteit proberen te vangen, de realiteit waarin ik angst heb voor zowel de toekomst als het verleden.
Het is voor mij een hoopvol gedicht, omdat ik door de reflectie op het verleden weet hoe dankbaar ik mag zijn voor plek waar ik geboren ben en de kans op een goed leven die dat met zich mee heeft gebracht voor de toekomst, iets wat mij een gevoel van rust geeft in het heden.
Ik hoop herkenning te bieden aan andere jongeren in Noord-Holland die worstelen met hun mentale gezondheid en angsten.