Mijn moeder is geboren in Den Helder. Haar moeder stierf bij de geboorte. Haar vader was kapitein (zeiden we) en voer op Amerika. Hij hertrouwde, bleef daar en kreeg twee kinderen. Mijn moeder bleef in Den Helder. Zij is opgegroeid in verschillende gezinnen. Ze was slim, mooi en knap. Ook heel alleen.

Mijn moeder zwierf graag op het strand. Lopen met de wind, het geluid van de golven, het zand tussen haar tenen. De magie van het strand heeft ze altijd gevoeld. Hier vond ze haar schatten. Glad hout, stop doppen, geraffeld touw, kurken met een kroon, geslepen glas, stukjes textiel…

Als kind kreeg ik van mijn moeder ‘schatten’ om mee te spelen: glad hout, stop doppen, geraffeld touw, kurken met een kroon, geslepen glas, stukjes textiel… Ik bond ze met touwtjes en elastiekjes aan elkaar, lijmde alles aan alles en maakte als kind zo mijn vriendjes.

Als kunstenaar maak ik nog steeds van schatten mijn beelden. Zo’n beeld gaat naar de bronsgieter (Yokov Sala). Het beeld dat ik breng is te fragiel om te gieten dus Yakov zou hier en daar wat moeten ondersteunen, verdikken etc. Dat mag hij van mij niet. Hij maakt een mal om mijn beeld heen en stookt mijn schattenbeeld uit. Er is geen beeld meer. In de ontstane ruimte giet hij brons. Het brons kan niet op moeilijke plaatsen komen, waardoor rafelranden ontstaan, gaten etc. Het gieten is een onderdeel geworden van het verbeeldingsproces. Yakov moest het ‘laat het gebeuren’ leren. Hij is er nu een meester in! Hij goot voor mij het beeld dat ik inzend: de strandjutter, de heilige, mijn moeder.