Mijn vader is in 1925 geboren in Amsterdam. Als jonge man in de tweede wereldoorlog wist hij buiten beeld te blijven. Na de oorlog moest hij als soldaat naar Indonesië. Mijn moeder heeft vier jaar op hem gewacht.

We hadden een volkstuin. Met een groot gezin was de tuin een noodzaak. Papa en ik werkten altijd samen op het landje. Daar maakte ik mijn vader op een heel andere manier mee dan thuis. Thuis was hij de baas, hier huilde hij, zag wat ik niet zag, schreeuwde in een taal die ik niet verstond, lag plat op de grond, gromde, vocht tegen ‘niemand’ en de schoffel was zijn geweer. Ik wist als kind niet beter, ik stond erbij en keek er naar.
Pas veel later besefte ik dat hij oorlogstrauma’s had.

Portret van een moedige bange gevoelige wanhopige man, mijn vader.