Dit is mijn oma Neeltje Portegijs. Ik heb haar 14 jaar geleden geschilderd en had toen les in Bloemendaal met weinig ervaring. Ik had haar al wel eens op 16 jarige leeftijd getekend. Ik weet nog dat ik naar dat grote vel papier keek en echt niet wist hoe ik dat moest aanpakken. Tekenen ging goed maar het omzetten naar kleur, jeetje. Mijn leraar gaf de tip om een vel papier in 4 stukken te delen en mijn oma met grove streken 4 maal te schilderen zonder voorbeeld en zonder na te denken steeds met andere kleuren. Dat was een eyeopener. Ik heb toen voor een rode jurk gekozen ipv een zwarte en ik werd uitgedaagd oma zonder voorbeeld te schilderen en dat heb ik gedaan. Het lukte en iedereen herkende haar, dat was zo leuk. Het is tot op de dag van vandaag mijn lievelingsschilderij maar ook om mijn oma. Ze had humor, een wijze intelligente vrouw, geboren in t’ Zand en getouwd met een tuinder in het Waarland (Noord Holland). Ze had kippen, woonde vlak bij ons en boven op zolder stonden allemaal weckflessen met groenten. In de kast hing een jas met een heuse vos, met kop, poten en een staart en af en toe mocht ik die jas passen. Alle dagen even naar oma voor een dropje en even teuten. Ze zat altijd te breien, koffie te drinken en kreeg veel aanloop. Ze had tijd voor je en ik mocht altijd een (bv) fles schoonmaakmiddel kopen van haar als de nieuwste sleutelhanger uitkwam. Deze flessen zijn nooit aangebroken want van schoonmaken hield ze niet. Ik was gek op haar.