Toen ik op een dag in de trein zat en langs Amsterdam reed, werd mijn aandacht getrokken naar een modern bedrijventerrein waar ik plotseling een bont patroon ontdekte, een lap grond waarop de onderkomens staan van een kleine gemeenschap: de Stadsnomaden. Zij noemen deze plek ’t Landje.

Ik besloot om een kijkje te nemen en ontmoette daar Leen voor het eerst. Een dakloze, aan drugs verslaafde Landje-bewoner van het eerste uur. Op een dag vertelt Leen mij dat hij het roer wil omgooien. Viereneenhalf jaar volgde ik Leen op zijn reis naar ‘normaliteit’. Vanuit de rafelrand van de maatschappij naar een plek midden in de samenleving.

“Exclusie is natuurlijker dan inclusie”.
Deze uitspraak van Prof. Dr. Halleh Gorashi inspireerde mij om het verhaal van Leen zichtbaar te maken. Lang zat zijn verhaal mij onder de huid. Leen liet mij zijn strijd zien langs de onzichtbare lijn tussen ‘normaal’ en ‘abnormaal’, zijn worsteling met de verwachting dat alles wat afwijkt zich schikt naar de norm. Zolang verschillen nog leiden tot verdeeldheid, is het belangrijk deze verhalen te blijven vertellen.

Deze film laat fragmenten zien van vlogs die Leen zelf maakte tijdens zijn periode in de Jellinek kliniek in Amsterdam.

Uit het project: 90 eieren en één omelet
(start feb. 2017, project afgerond met uitgave boek mei 2023)
(film: dec 2018)