Dit kunstwerk is een persoonlijke interpretatie van mijn identiteit, geworteld in mijn migratie uit Suriname en doordrenkt van ons gedeeld slavernijverleden. Ongeveer 20 jaar geleden begon ik met het verzamelen van stukjes keramiek, gekenmerkt door de prachtige Delfts blauwe kleur. Veel van deze fragmenten vond ik verspreid langs de paden van verschillende parken in Amsterdam, vooral in het Amsterdamse Bos.

Mijn zoektocht naar mijn wortels weerspiegelt zich in de verstoorde en versnipperde achtergrond van dit werk, net als de verzamelde stukjes keramiek. en porselein. Hoewel ik Nederland als mijn thuisland beschouw, voel ik me daar niet altijd als zodanig behandeld. In Suriname word ik gezien als een Nederlander, terwijl ik me daar juist verbonden voel met mijn Surinaamse afkomst.

Net voor het overlijden van mijn moeder in 2023 was ik bezig met het creëren van dit kunstwerk. Toen ze het zag, zei ze “Ik zie Vivi” – een toepasselijke naam voor de eerste van een serie beelden die ik maak als een levende weerspiegeling van mijn leven en mijn wortels.

Dit kunstwerk is niet alleen een uitdrukking van mijn eigen identiteit, maar ook een ode aan mijn moeder, wiens liefdevolle woorden en steun mijn creatieve reis hebben geïnspireerd. Haar aanmoediging en erkenning van de betekenis van dit werk hebben het een diepere emotionele lading gegeven.