Dageraad.

In de stilte van de ochtend, nog gehuld in het zachte licht van de dageraad, rustten de kinderen van groep 8 in een mooi landelijk huis in Zuiderwoude. Binnen, op de vloer verspreid met matrassen en slaapzakken, sliepen alle kinderen nog kinderen, hun dromen waarschijnlijk gevuld met herinneringen aan een avond vol vreugde en plezier.

De dag ervoor hadden ze hun laatste uren doorgebracht op basisschool De Binnendijk in Monnickendam, de plek waar ze jarenlang samen hadden geleerd en gespeeld. Nu stonden ze aan de rand van een nieuw hoofdstuk, klaar om uit te vliegen naar de middelbare school, een wereld die groot en onbekend leek, maar beloftevol lonkte.

Ter ere van deze overgangsfase hadden de ouders van een van de kinderen een feest georganiseerd, een samenzijn dat de laatste herinneringen aan hun gezamenlijke schooltijd zou bezegelen. Zwemmen, barbecueën, kampvuur, spelletjes en een bonte avond waren slechts enkele hoogtepunten van de viering, die uitmondde in een nacht van samenzijn en verbondenheid.

In de vroege ochtend, toen de wereld nog sluimerde en de zon haar eerste stralen door de gordijnen wierp, was ik onaangekondigd – en heel erg vroeg – naar het huis gereden. Gewapend met een camera en het idee om alle kinderen van groep 8 een voor een te portretteren, zonder dat ze hier iets van wisten. Geen social media pose. Geen ‘ik moet nog even mijn make-up’ doen. Ik wilde de puurheid vastleggen.

Een voor een wekte ik de slapende kinderen, waaronder mijn eigen tweeling Billie en Finlay, en nam ze mee naar een mooi rustig plekje aan de rand van de tuin. De portretten die ik maakte, vertellen het verhaal van een tijdperk dat ten einde liep, én ook van de belofte van een nieuwe dageraad, waarin de wereld wachtte om ontdekt te worden.

Hun gezichten zijn een testament van hoop en belofte, van puur en eigen, een herinnering aan de kracht van vriendschap en de moed om de sprong naar het onbekende te wagen.

Zo eindigde de zomeravond van groep 8, niet met tranen van afscheid, maar met een mooi pure vermoeide glimlach, wetende dat de avonturen die voor hen lagen slechts het begin waren van een nieuw hoofdstuk in hun leven.